yeniden blog açacağımı söylediğimde bir kaç kişi annelikle* ilgili yazıp yazmayacağımı sormuştu. hayır, blog’um annelik üzerine olmayacaktı ama itiraf etmeliyim ki bir dönem bir şirkete ait blog’da anne-çocuk yazıları yazmaya bile karar vermiştim. ve “bence” bu kararımdan vazgeçmem isabet oldu.

annelik üzerine sık sık yazabileceğim bir şey değil sanırım. çoğu hissimi ve yaşadığımı tarif edebilmekten çok uzağım. gerçekten karışık duygular bunlar. bir insanın büyümesine tanıklık etmek büyüleyici ama beni asıl etkileyen oğlumla keşfettiklerim.

büyüdükçe (aslında yaşlandıkça) ne kadar çok kalıba giriyoruz yahu. “o yapılmaz” – “bu yapılmaz”larla doluyor etraf. bakmayı unutuyoruz kesinlikle. bir bebekle vakit geçirmek inanın görünürde çok saçma şeyler yapıyor olsanız dahi bakış açınızı genişletiyor.

mesela yerde boylu boyunca uzanıyorum ara ara. tavanın bu kadar yüksek görünebileceğini tahmin edemezdim. yerde yatmayalı kaç sene olmuştu bilmiyorum ama rahatlıkmış gerçekten.

yere düşen yiyecekleri yemezdim yiyorum. nedense “yer” ile ilgili sıkıntılarım varmış.

neyse devam edelim.

bazı noktalara kesintisiz dakikalarca bakıyorum oğlanla. ya da bir oyuncağı yüzbin farklı açıdan 15-20 dakika boyunca inceliyoruz.

insanları izliyoruz, çöp kamyonlarının peşinden gidiyoruz (sokağın çöpçüleri yavaş yavaş bizi tanımaya başladı bile), onun çıkardığı sesleri taklit ediyorum, kendimizce anlaşıyoruz işte.

ve hatta geçenlerde yeri bile hafiften yalamış olabilirim (bu hoş bir itiraf olmadı ama bebeklerin oral dönemini biliyorsanız bebekler için oldukça olağan bir hareket olduğunu tahmin edebilirsiniz).

uzun lafın kısası, oğlum keşif üstüne keşif yaparken, keşfettiğimi sandığım bir çok şeyin yakınından bile geçmediğimi fark ettim. ve o büyürken bu eşsiz zamanını ben de onunla birlikte keşfederek geçirmeye karar verdim.

* sanıyorum dışarıda bir yerlerde anne olduğumu bilen insan kadar bir o kadar da bilmeyen insan var.bunda oğlumla ilgili internette bir şey paylaşmıyor olmamın etkisi büyük. henüz 1,5 yaşındaki bir çocuğun özel hayatı olur mu demeyin, bence var ve onun özel hayatı kapsamında da kendisiyle ilgili bir şey paylaşmak istemiyorum. büyüyünce kendisi neyi paylaşıp paylaşmak istemediğine karar verecektir.