bundan 15 yıl önce üniversitede yapay zeka öğrenen ve ucundan programcılığa bulaşıp ardından iş hayatında teknolojiden teknolojiye koşan biri olarak itiraf etmeliyim ki gündelik hayatımda teknoloji özürlüyüm.

tamam tamam kendime o kadar haksızlık da etmemeliyim ama akıllı (!) bir çok şeye karşı bir isteksizliğim var.

akıllı telefon? muhtemelen insanlar beni ayıplamaya başlamasa iPhone’a bulaşmazdım.

akıllı televizyon? evimde televizyon yok, akıllısı?

akıllı bilimum cihazlar? oeh

ve beklenmedik son! kendimi çok aşan bir harekete imza atıp kindle aldım. inanın nasıl oldu ben de anlamadım.

galiba her şey geçenlerde bir yere giderken, “ya yanıma kitap alsam mı” diye düşünüp sonra yanımda hangisini okuyacağımı kestiremediğim için 5 kitapla (6 da olabilir) tüm gün gezdikten sonra “ya ben gerçekten salağım ya da kararsızım ya da her ikisi” diye düşünmeye başlamamla tetiklenmiş olabilir.

sonuçta kindle&ben mutlu bir ikili olduk. yıllarca kitap kokusu, kağıt kokusu, dokunmalıyım kitaba diye ağlayan ben bugünlerde kindle’a bakıp bakıp “gel buraya öpeyim seni” diye dolaşıyorum ortalarda.

merak eden varsa kindle paperwhite aldım ama ne yazık ki kapak fotoğrafındaki resim ben değilim : |